کد مطلب:210898 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:122

دعای امام جعفر صادق در حق دشمن
و كل شی ء احصیناه فی امام مبین

هر چه كه در تصور احساسات و ادراكات بشری آید درباره امام علیه السلام جمع است یعنی وقتی ما معتقد شدیم كه نشئه عالم طبع را خدای واحد احد منزه از چون و چرا كه از هر چه توهم و تعقل شود مبرا است و شخصا مبادرت نمی نماید بلكه افرادی را به نام اولیاء خود آفریده كه آنها اولی به تصرف در عالم كون و فساد هستند و اختیار عالم طبیعت كلا وطرا در قبضه قدرت آنها است و ولایت مطلقه الهیه به دست آنها سپرده شده كه ما در جای دیگر تعبیر به هیئت دولت حاكمه سلطنت مطلقه الهیه نمودیم.

این اولیاء در درجه اول اولی به تصرف هستند و در درجه دوم پیغمبر و نبی و ولی می باشند و اینها به منزله ی هیئت دولت در سلطنت ابدیه ازلیه سرمدی الهی می باشند كه هیچ گاه تغییر و ترمیم نیافته آنها را برای اداره این نشئه عالم وجود آفریده اند و لذا نقصی در آنها نیست كه تغییر كنند و به همین جهت معصوم می باشند و آنها مجموعه خوبی های عالم وجود هستند كه هیچ وقت بد كسی را نمی خواهند و بداندیشی در ساحت قدس آنها راه ندارد حتی دشمن جاهل و نابخرد را می شناسند و لذا نفرین نمی كنند بلكه در حق دشمن هم دعا می نمایند كه نمونه های آن در سیره ائمه معصومین دیده می شود و در تاریخ انبیاء مشاهده می گردد مثلا حضرت سیدالشهداء علیه السلام با آن همه خصومت و دشمنی و آزار و اذیت كه به او كردند نفرین نكرد بلكه دعا می كرد خداوند آنها را هدایت فرماید یا جمع آنها را پریشان كند و نیكوئی های آنها را بگیرد نعمت خود را از آنها بازدارد.